Gdy partner boryka się z chorobą alkoholową...
Współuzależnienie to bardzo poważny i złożony problem, którego definicja pojawiła się literaturze przedmiotu zaledwie kilkanaście lat temu. Podłoża tego problemu można doszukiwać się w patologicznej, długotrwałej sytuacji, w której przyszło żyć osobie współuzależnionej. Problem ten dotyka najczęściej kobiet, których mężowie zmagają się z nałogiem alkoholowym, jednak analogiczna sytuacja może mieć miejsce również w przypadku przyjaciół czy współpracowników.
Jak powstaje współuzależnienie?
Psychologowie twierdzą, że pierwsze objawy współuzależnienia mogą pojawiać się już w dzieciństwie. Dzieci, które codziennie stają się świadkami alkoholizmu, któregoś z członków rodziny zbierają w sobie przykre doświadczenia, żeby w przyszłości je powielać, naśladować. Ta sama sytuacja dotyczy także osób dorosłych, kiedy zawarte małżeństwo okazuje się być toksycznym związkiem, z którego ucieczka często przerasta siły osoby współuzależnionej.

Oto kilka wybranych skutków toksycznych związków:

• brak poczucia własnej wartości związany z niemożnością zlikwidowania problemu, co w przyszłości może skutkować izolowaniem się od innych i brakiem wiary we własne możliwości,
• nienaturalne aroganckie zachowanie mające na celu maskowanie patologicznej sytuacji i odsuwanie od siebie wszystkich ewentualnych przykrych sytuacji związanych z rozmową o sytuacji, w jakiej przyszło żyć osobie współuzależnionej,
• niemożność poradzenia sobie z własnym życiem przejawiająca się tendencją do odkładania wszystkich spraw na później, zaniedbywaniem obowiązków i ogólnym zniechęceniem do poprawy jakości własnego życia,
• usilne poszukiwanie drugiej osoby i upatrywanie w niej wybawiciela, którego obecność rozwiązać ma wszystkie problemy,
• tendencja do powielania błędów rodziny, czy przyjaciół w przyszłym życiu przejawiająca się na przykład w poszukiwaniu przez kobiety partnera na wzór uzależnionego ojca,
• nadmierna dbałość o zaspokajanie potrzeb innych, co skutkuje jednocześnie nagminnym zaniedbywaniem własnej osoby,
• niechęć do szukania pomocy z zewnątrz, wstyd i alienacja.

Jak pomóc osobie współuzależnionej?
Wszystkie przedstawione powyżej objawy powinny być znakiem alarmowym dla otoczenia. Pomoc osobie współuzależnionej może okazać się jednak trudna, a podejmowane przez nas kroki często mogą być odbierane jako niechciana ingerencja w życie prywatne. Podstawą pomocy są długie merytoryczne rozmowy, które mają na celu uświadomić osobie chorej powagę sytuacji, w jakiej się znalazła. Świadomość także w tym przypadku to pierwszy krok do podjęcia skutecznej terapii mającej na celu poprawę jakości życia i wyjście z chorej sytuacji. Zadaniem psychoterapeuty jest odbudowanie u osoby chorej poczucia własnej wartości i rozbudzenia chęci na zmiany.
Gdzie zwrócić się o pomoc?
W całym kraju funkcjonuje wiele ośrodków, które zajmują się leczeniem uzależnień, gdzie każda osoba potrzebująca może odnaleźć fachową pomoc. Na terenie Chocenia znajduje się Klinika Oaza, w której pracownicy zajmują się kompleksowym leczeniem uzależnień. Każda oferowana przez Klinikę forma pomocy jest dostosowana do indywidualnych potrzeb osoby chorej.